Ik hou van kerst. Nog meer naar de aanloop ervan: het uitkiezen en decoreren van een kerstboom; de kaarsjes op de adventskrans aansteken, elke dag een cadeautje uit de adventskalender halen en heel het huis en de tuin vol lichtjes hangen … Geweldig!
Ik krijg – en geef – ook graag kerstkaarten. Veel mensen zijn minder fan, omdat het een soort verplichting inhoudt: “Aan wie stuur ik een kaartje?” Of: “Oei, we hebben een kaartje gekregen van X, we moeten nog eentje terugsturen.” Sommige mensen sturen kaartjes van 2 euro voor 10 uit de Hema, anderen kiezen met zorg voor iedereen een persoonlijk kaartje uit, of ze sturen je een foto van hun kinderen om te vergelijken met die van vorig jaar, want ook in de afgelopen 52 weken heb je elkaar niet gezien. Helemaal niet erg voor alle duidelijkheid. Welk kaartje je ook krijgt, het is toch steeds een teken dat iemand aan je dacht. Dat is altijd fijn.
Bij ons wisselt het jaar na jaar. Toen onze zoontjes geboren werden, was het kerstkaartje sowieso een foto en ook toen we ons huis kochten, maakte ik het kaartje zelf op basis van de architect-tekeningen uit de jaren ’60. Nu was het alweer even geleden en dus zette ik de kindjes aan het werk. Nu de oudste leert schrijven en de jongste al wat beter kan kleuren, leek het me leuk om hen – onder begeleiding – het kerstkaartje te laten maken. Dat verliep in horten en stoten, dus het duurde wel even tegen alles klaar was. Hoewel we (of beter: Sigrid) normaal alle kaartjes met de hand schrijven, heb ik er dit keer voor gekozen om ook meteen de tekst en onze namen er op te printen. Dat bespaart weer heel wat tijd. Ik ga elk jaar op zoek naar een leuk citaat om op de kaartjes te zetten. De laatste jaren probeer ik telkens iets te vinden van iemand die in het afgelopen jaar is overleden. De keuze dit jaar was snel gemaakt: Kris Kristofferson. Een van mijn country-helden, die ik – in tegenstelling tot Johnny Cash en John Prine – wel nog live aan het werk heb kunnen zien.
Tell the truth.
Sing with passion.
Work with laughter.
Love with heart.
In the end that’s all that matters.
Naast onze eigen kerstkaart, ontwerp ik ook elk jaar een kerstkaart voor de school waar ik werk. Toen ik op zoek ging naar inspiratie bedacht ik me dat dit de 15de kerstkaart was die ik voor het Onze-Lieve-Vrouwe-instituut ontwierp. Tijd dus even voor een ’trip down memory lane’. De allereerste kerstkaart maken kwam erg onverwacht. Ik werkte toen een jaar op OLVI en kreeg plots de vraag van een collega of ik dat werkje niet van haar wou overnemen. De school had zichzelf net een nieuwe huisstijl aangemeten, er waren heel wat professionele foto’s genomen van leerlingen en dus bleef ik heel braafjes zo dicht mogelijk bij het ontwerp van het voorbije jaar. De jaren erna probeerde ik steeds iets nieuws te doen.
Net zoals de affiches voor de opendeurdagen waren deze ontwerpen telkens een leerkans. Ik probeerde steeds een nieuwe techniek uit, het zij bij het fotograferen of bij de nabewerking in Photoshop. In 2011 maakte ik een Photoshop-brush om dennentakken te tekenen. In 2012 liet ik leerlingen één voor één poseren met een vouwmeter om het nadien te laten lijken of ze de schoolnaam vasthielden. De vouwmeters hielpen ook om elke leerling de juiste lengte te geven. In 2017 testte ik mijn nieuwe fisheye lens uit en in 2019 breidde ik digitaal een kersttrui. Je vindt alle ontwerpen terug bij mijn portfolio.
Het was telkens een leerproces en van zowat elke kaart zijn er dingen, waarvan ik denk: “Dat zou ik nu anders doen.” Op één na. Na het verschrikkelijke jaar 2020, had ik weinig zin om iedereen prettige feesten te wensen. Ook het eindejaar beloofde toen door Covid-19 een eenzame tijd te worden: de regels werden nog maar eens verstrengd en we wisten niet hoe 2021 zou starten. En dus wilde ik iedereen, en vooral onze leerlingen, een hart onder de riem steken. In mijn hoofd zat het idee van een kerstboom opgebouwd uit tekst. Elke regel een beetje langer dan de vorige. De tekst was op twee minuten klaar. Alsof de woorden al maanden in mijn hoofd rondhingen. Ik zette de tekst in het groen, maakte van elke letter O een rode kerstbal en plaatste een ster-emoticon op de top.
Vaak zijn de simpelste dingen ook de mooiste.
Prettige feesten!